سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دوستترا چندان دوست مدار مبادا که روزى دشمنت شود و دشمنت را چندان کینه مورز که بود روزى دوستت گردد . [نهج البلاغه]
 
پنج شنبه 102 اردیبهشت 28 , ساعت 6:10 عصر

چهل و هفتمین سوره قرآن کریم «محمد» نام دارد که یکی از مفاهیم مطرح شده در آن، نحوه برخورد با اسیران جنگی است.

سوره محمدبه گزارش ایکنا، سوره محمد از سوره‌های مدنی است و نود و پنجمین سوره‌ای است که بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. این سوره با 38 آیه در جزء 26 قرار گرفته است. ذکر نام محمد(ص) در آیه دوم، دلیل نامگذاری این سوره است.

محور اصلی سوره «محمد» برشمردن صفات و اعمال نیک مؤمنان، صفات و اعمال خبیث و زشت کافران و مقایسه عاقبت کار و نتایج اعمال هر دو گروه در قیامت و مسئله جهاد و جنگ با دشمنان اسلام است. دلیل پرداختن به موضوع جنگ در بیشتر آیات این سوره را به دلیل همزمانی نزول آن با جنگ احد (دومین جنگ میان مسلمانان و مشترکان بود که باعث شکست مسلمانان شد) دانسته‌اند.

استفاده مکرر از دو واژه «اضلال» و «احباط» به معنای تباه شدن و سودبخش نبودن، به توصیف و سرانجام اعمال کافران اشاره و تأکید دارد.

محتوای این سوره را می‌توان در موارد ذیل خلاصه کرد:

  • ایمان و کفر و مقایسه حال مؤمنان و کافران در این جهان و جهان دیگر، جهاد با دشمنان و دستور درباره وضعیت اسیران جنگی، شرح حال منافقان که در زمان نزول این آیات، در مدینه فعالیت‌های تخریبی داشتند، توصیه به گردش در زمین و بررسی سرنوشت اقوام پیشین برای درس عبرت، مسئل? آزمایش الهی به تناسب مسئله جنگ و انفاق.
  • از جمله مباحثی که در این سوره آمده سخن از «حبط» یا «احباط» است. به این معنا که اعمال ناروا، کارنامه اعمال نیک را تباه می‌کند. چهار حکم مهم فقهی و نظامی درباره اسیران جنگی، تباه و بی‌ارزش شدن اعمال کافرانی که سدکننده راه خدا هستند، دلداری به رسول خدا(ص) در مورد خروج از مکه و وعده بازگشت با شکوه به مکه و تشویق به انفاق و دوری از بخل و خساست از دیگر موضوعات این سوره است.

سوره محمد در زمانى نازل شد که مسلمانان پیوسته با مشرکان و یهود درگیر بودند و احتیاج به استقامت در جنگ و تأمین مخارج و انفاق در راه آن داشتند. در واقع مسئله جهاد و جنگ با دشمنان اسلام مهمترین موضوعى است که بر این سوره مطرح شده است.

همچنین در مورد رفتار با اسیران جنگی توصیه‌هایی شده است از جمله اینکه «فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ: پس [اسیران را] استوار در بند کشید سپس یا [بر آنان] منت نهید [و آزادشان کنید] و یا فدیه [و عوض از ایشان بگیرید] تا در جنگ اسلحه بر زمین گذاشته شود. این است [دستور خدا]» (محمد/ 4).

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ