افراد مختلف التقاطی، که برخی مبارزه و برخی ماده‌گرایی را محور تفکرشان قرار داده بودند، «ارزش‌های دینی» را نیز مطابق آن تفسیر می‌کردند. «حجاب» هم یکی از این ارزش‌های دینی بود که از گزند این تفسیرهای انحرافی در امان نبود

به گزارش خبرنگار حوزه تاریخ خبرگزاری فارس، سال‌های میانی دهه پنجاه شمسی، تبِ اسلام‌سرایی داغ بود. افراد مختلف التقاطی، که برخی مبارزه و برخی ماده‌گرایی را محور تفکرشان قرار داده بودند، «ارزش‌های دینی» را نیز مطابق آن تفسیر می‌کردند. «حجاب» هم یکی از این ارزش‌های دینی بود که از گزند این تفسیرهای انحرافی در امان نبود و آن‌ سال‌ها با مفهوم مبارزه پیوند خورده بود. گاهی مبارزه طبقاتی، گاهی مبارزه با شاه و گاهی هم مبارزه با امپریالیسم. 

اولین روزهای اسفند 57، سازمان مجاهدین خلق بیانیه‌ای درباره مسأله حجاب صادر می‌کند که چند محور اصلی دارد: درست است انقلاب پیروز شده اما «در شرایطی که هنوز نهادهای اساسی امپریالیستی در کشور ریشه کن نشده و موجودیت انقلاب هنوز در تهدید است» باید مسائل را اصلی و فرعی کرد و نباید با مشغول کردن توان جامعه روی آن‌ها «زمینه‌های توطئه و تحرکات ضد انقلاب» را فراهم کرد.

در بخشی از این بیانیه آمده است: «حجاب به عنوان یک نهاد انقلابی اسلام، فی‌الواقع چیزی نیست جز کوشش اجتماعی به خاطر رعایت و حفظ سلامت اخلاقی جامعه که خود، بدون شک از ضروریات رشد همه‌جانبه معنوی، مادی و اجتماعی است و ما مطمئنیم که  خواهران و مادران انقلابی ما همانگونه که تاکنون در عمل نشان داده‌اند، این ضرورت را به بهترین وجه رعایت نموده و خواهند نمود.»

بیانیه سازمان با تأکید بر اهمیت آزادی، رسماً اجباری بودن حجاب را هم رد کرده و آن را مسأله‌ای فرعی دانسته، و چنین جمع‌بندی‌کرده بود: «تأکید می‌کنیم که بایستی با اصلی و فرعی کردن موضوع، مبارزه تمام نیروها را علیه امپریالیسم و پایگاه‌های امپریالیستی، بسیج نموده و خشم مقدس انقلاب را صرفاً نثار آن‌ها کرد.»

نگاه التقاطی و گزینشی سازمان به اسلام تا همین حالا که رسماً به فرقه تبدیل شده هم ادامه پیدا کرد. «اسلام» نه به عنوان یک دین بلکه به عنوان یک ابزار توجیه‌گر کارکرد داشت و هرکجایش که به کارشان می‌آمد را پررنگ می‌کردند و بخش‌های دیگر را نادیده می‌گرفتند. به همین دلیل بود که مریم رجوی بر خلاف دستورات صریح شرعی، پس از طلاق از همسرش بدون گذشتن مدت زمان شرعی لازم با مسعود ازدواج کرد، اما روسری و حجاب همچنان در سازمان اجباری باقی ماند، آن‌هم نه به عنوان یک واجب شرعی بلکه به عنوان یک «قاعده سازمانی». از مسعود رجوی سال‌ها است که خبری نیست و تنها چهره سازمان یعنی مریم رجوی نیز گرچه در لباسش کمی تغییر می‌دهد، اما در مجموع با حجاب است و طبق قاعده سازمانی‌اش همیشه روسری دارد، حتی وقتی می‌خواهد با قانون حجاب مخالفت کند.