بنا بر یک رسم پیش از اسلامی که بعدها به اسلام نیز راه‌یافت، اعراب در چهار ماه ذی‌حجه، ذیقعده، رجب و محرم مه به ماه‌های حرام موسومند، ترک مخاصمه کرده و نمی‌جنگیدند. یعنی که در آن‌ها جنگ حرام بود.

دو قبیله که با هم در جنگ بودند تا وارد ماه حرام می شدند. جنگ را موقتا ترک کرده اما برای آنکه اعلام کنند که: در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست و ماه حرام رسیده است و چون بگذرد جنگ ادامه خواهد یافت، سنت بود که بر قبه خیمه رئیس قبیله پرچم سرخی برمی‌افراشتند تا دوست و دشمن بدانند که: «جنگ پایان نیافته است. بگذار این ماه‌های حرام بگذرد.»

بیش از 1300سال است که جنگ کربلا پایان یافته و بر صحنه جنگ آرامش مرگ سایه افکنده، اما می‌بینیم که بر قبه آرامگاه حسین پرچم سرخی در اهتزاز است:  که یعنی بگذارید این «سالهای حرام» بگذرد...

(البته در نقلی دیگر هم آمده در میان اعراب رسم بوده که وقتی کسی به نا حق کشته می شده بر روی مقبر? وی پرچم قرمز رنگی قرار می دادند تا زمانی که از قاتلانش انتقام بگیرند.)

در سالهای اخیر تنها در ماه محرم این پرچم سرخ با پرچمی سیاه جایگزین می‌شود که تنها به خاطر القای عزاداری است و اصولا ریشه تاریخی ندارد.

اما چرا پرچم حسینی سبز نیست؟ مگر سبز رنگ «سیدها» نیست؟؟
 اصولا این رنگ بین اعراب چندان کاربرد نداشته است و این ایرانیان تازه مسلمان بودند که از سر باورهای پیشااسلامی، که رنگ سبز را متعلق به الهه بانوی آب و زندگی، یعنی آناهیتا می‌دانسته و آن را مقدس می‌پنداشتند، برای اهل‌بیت تصور و تجسم شد! یعنی ایرانی مسلمان چون از سابقه تاریخی رنگ پوشاک خبر نداشت، وقتی خواست تصویری از اهل بیت بکشد یا آنها را توصیف کند، ندانسته رنگ مقدس خود، یعنی رنگ سبز را به آنها نسبت داده، در نقاشی‌ها لباس آنها را با این رنگ تجسم کرد. شال سبز، عمامه سبز و شنل سبز. این شد که تنها ما ایرانیان (و اقوام با سابقه فرهنگ ایرانی) لباس اهل بیت را سبز میپنداریم.
 
 در واقع رنگ لباس اعراب مسلمان سفید بود.(هنوز دشداشه‌های اعراب سفید است) عرب جاهلی تیره و سیاه می‌پوشید. وقتی اسلام علنی شد پیامبر برای آنکه مسلمان از غیر مسلمان تمیز داده شود دستور فرمود مسلمانان کامل سفید بپوشند. لذا از عمامه تا قبا سفید رنگ  بود تا در یک روز عاشورا، امام صادق عمامه سفید خود را با عمامه سیاه عوض فرمود. از علت آن پرسیدند فرمود ما اهل بیت تا ابد عزادار جدم حسین خواهیم بود.
از این روست که عمامه روحانیون شیعه‌ی «سید» سیاه است و سایر روحانیون سفید رنگ است.