با شروع جنگ ناعادلانه ایران و عراق، پرسنل بهداشت و درمان به کمک رزمندگان شتافتند. پزشکان، پرستاران و امدادگران اعم از زن و مرد داوطلبانه از طرف ارتش و بسیج وارد مناطق عملیاتی شدند و برای نخستین بار بیمارستان‌ها را به خط مقدم رساندند. آن‌ها با حضور در میدان‌های نبرد و با بر تن کردن روپوش‌های سفید، اقشار این جامعه را در هشت سال دوران دفاع مقدس روسفید کردند.

آن دوران در حدود 20 محور عملیاتی مهم، بهداری ایجاد شد. یک یا 2 آمبولانس هم در اختیارشان قرار گرفت. اوج فعالیت امدادگران و بهداران در عملیات کربلای 5 بود؛ که دشمن با زیر پا گذاردن تمام معاهده‌های حقوق بشری، بیش از 500 دستگاه آمبولانس ایران را منهدم کرد و هزار نفر از بخش بهداری در این عملیات به شهادت رسید.

به جهت امدادرسانی سریع‌تر به رزمندگان، رکورد تاسیس بیمارستان در جنگ تحمیلی شکسته و بیمارستان‌های صحرایی در مدت زمان 9 ماه ساخته شد.

بیمارستان‌های صحرایی فاطمه زهرا(س)، علی ابن ابیطالب(ع)، امام حسین(ع) و امام حسن(ع) در آن دوران حدود 100 هزار عمل جراحی انجام دادند؛ که بارها مورد هدف دشمن قرار گرفتند. در عملیات والفجر 8 بیمارستان حضرت فاطمه(س) بمباران شیمیایی شد.

با وجود نقش موثر بهداری و بیمارستان‌ها در دوران دفاع مقدس، متاسفانه یادمانی در این خصوص ایجاد نشده است. این بیمارستان‌ها جزو تاریخ پرافتخار جمهوری اسلامی محسوب می‌شوند؛ که در حال خراب شدن و فراموشی هستند. به عنوان مثال بیمارستان طالقانی آبادان همانند پازل گمشده این شهر است که اسناد موجود در آن از بین رفته و یا در حال تخریب است. این مکان در دل خود خاطرات و اسناد زیادی را جای داده است؛ اما یادمانی برای آن طراحی نشد.

پس از اتمام جنگ تحمیلی نیز برای استفاده از تجارب به دست آمده در آن دوران، ستاد کل نیروهای مسلح 2 دانشگاه علوم پزشکی سپاه و ارتش را تاسیس کرد.

جامعه پزشکی در دوران دفاع مقدس 2 هزار و 700 شهید به انقلاب اسلامی تقدیم کرد. 30 سال بعد این قشر بار دیگر بسیجی‌وار برای دفاع از مرزهای اسلامی به سوریه اعزام شدند. نخستین شهید پزشک مدافع حرم «محمدحسن قاسمی» است. این تکنسین‌ بیهوشی درحالی‌که مجروحین جنگی را با آمبولانس به سمت بیمارستان منتقل می‌کرد، در حلب مورد حمله گروه‌های تکفیری قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد./ دفاع پرس