آقای دکتر روحانی در مصاحبه تلویزیونی دوشنبه شب خود - 3آذرماه- نتیجه مذاکرات را «یک پیروزی بزرگ نامید! دکتر ظریف هم در کنفرانس خبری بعد از پایان مذاکرات در وین اعلام کرد «احساس می‌کنم مردم ایران همه‌چیز به دست آورده‌اند! امروز کسی درباره بستن برنامه غنی سازی و درباره از بین بردن برنامه صلح آمیز ما صحبت نمی کند!

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رضا رخسایی  پیرامون واقعیت هایی که در توافقنامه ژنو وجود دارد و در وین نیز بر اساس آنچه منعقد شد، بر گرده فعالیتهای هسته ای کشور تحمیل می شود، نوشته است:

ضمن تشکر از فرزندان انقلاب به جهت ایستادگی در قبال باج خواهی و زور گویی حریف که ریشه ای تاریخی دارد که مردم ایران و مظلومان تمام جهان با آن آشنایی کامل دارند، اما آیا اتفاقی که در 30 نوامبر در وین اتریش اتفاق افتاد یک "پیروزی بزرگ" و یا "همه چیزی" بود که مردم ایران می خواستند به دست آورند!؟

نتیجه وین چه بود؟ نتیجه مذاکرات در وین این بود که  طرفین مذاکره پذیرفتند «توافق ژنو» که یکسال قبل حاصل شده بود برای 7ماه دیگر - 10 تیرماه 94 -تمدید شود.

اما مطابق توافقنامه ژنو، غنی‌سازی 20 درصد خود را متوقف کرده و داشته های خود را اکسیده کردیم، فرآیند تحقیق و توسعه هسته‌ای کشورمان را که به تحقیق روی سانتریفیوژهای پیشرفته P8 با ظرفیت جداکنندگی 24سو- SWU - رسیده بود، به تحقیق روی سانتریفیوژهای P1  و نهایتا P2 تنزل دادیم، ادامه ساخت رآکتور آب سنگین اراک  را متوقف کردیم و فعالیت‌های در حال انجام دیگری که متوقف و یا به سطح پایینی کاهش دادیم.

اما در مقابل مبلغ 4/2 میلیارد دلار از دارایی های بلوکه شده خود را در شش ماهه‌اول، 2/8 میلیارد دلار در تمدید چهار ماهه دوم و برای تمدید 7 ماهه آینده نیز قرار است به ازای هر ماه 700 میلیون دلار از دارایی‌های مسدود شده خودمان را آزاد کنند.

کل دارایی های بلوکه شده ای که در خارج از کشور وجود دارد حدود 100 میلیارد دلار است که به انضمام 30 میلیارد دلاری که در حین مذاکرات در سال گذشته به موارد بلوکه شده اضافه شد – که نشان از باج خواهی طرف مقابل برای اعمال فشار به مذاکره کنندگان جهت ادامه روند مذاکرات به نفع خود است – حدود 130 میلیارد دلار می شود که با این وجود مبالغی که در این مذاکرات طرف مقابل اجازه آزاد کردن آن را داده است کمتر از 1 درصد کل دارایی های بلوکه شده کشور می شود که این به وضوح نشان می دهد که در قبال آنچه مردم ایران می خواهند –یعنی برداشته شدن کامل تحریم ها – نه تنها یک پیروزی بزرگ نیست بلکه وعده ای است برای نگه داشتن نمایندگان کشورمان پای میز مذاکره – چیزی که طرف مقابل با وجود چنین شرایطی خیلی علاقه مند به ادامه آن است -.

البته طرف مقابل تنها به نتیجه حاصله در مذاکرات وین که آن را یک پیروزی برای خود به علت توقف حرکت پیشرفت هسته ای ایران می داند، قانع نشد و در کنفرانس خبری مواضع خود را صریحتر از داخل مذاکرات اعلام کرد.

جان کری پس از مذاکرات فشرده و چند روزه در وین که نهایتا منجر به "تمدید" توافق ژنو برای هفت ماه دیگر-تیرماه 94-  شد، در کنفرانس خبری و در پاسخ به سؤال خبرنگار نیویورک‌تایمز در مورد منطق تمدید مذاکرات با توجه به باقی ماندن شکاف بین دو طرف، گفت: همانطور که گفتم درباره جزئیات صحبت نمی‌کنم؛ البته گفته‌ایم که شکاف‌هایی وجود دارد و راهی باید پیموده شود اما نمی‌توانم وارد جزئیات شوم که این شکاف‌ها و اختلافات در چه مواردی است. اما با توجه به دستاوردهای ناشی از توافق موقت ژنو، باید احمق باشیم که مذاکرات را ترک کنیم!

وزیر امور خارجه آمریکا در این کنفرانس خبری که به صورت زنده از شبکه خبر جمهوری اسلامی ایران برای تمامی مردم در حال پخش بود درخصوص مزایای توافق ژنو گفت: یک سال پیش برنامه هسته‌ای ایران با سرعت پیشرفت می‌کرد، اما امروز ایران پیشرفت در برنامه هسته‌ای را متوقف کرده و برای اولین بار در یک دهه گذشته این برنامه را به عقب برده است. امروز ایران اورانیوم غنی شده 20 درصدی ندارد و غنی‌سازی بالای 5 درصد را به تعلیق درآورده است.

سخنان بی پرده و صریح گونه شخص اول دستگاه دیپلماسی ایالت متحده آمریکا از توقف سرعت ایران در پیشرفت هسته ای  و عدم اعتماد به ایران بعد از چند ماه مذاکره - آن هم در حالی که جمهوری اسلامی ایران طبق تواقنامه ژنو با رعایت بند بند آن اعتماد لازم را برای گروه مذاکره کننده 1+5 به وجود آورده – و سخن آوردن از متحد استراتژیک خود یعنی رژیم صهیونیستی که "ما به منافع این رژیم توجه کامل خواهیم داشت" می تواند نشان دهد که در جلسات مذاکرات وین در آخرین روزهای ماه نوامبر چه اتفاقاتی افتاده است.

البته می توان ریشه این مواضع – به بیان دیگر خرسندی –  وزیر امور خارجه آمریکا را از این مذاکره منجر به "تمدید" را با کمی دقت حدس زد آنجا که اوباما بعد از توافقی که در سال گذشته در ژنو رخ داد گفت: "توافق ژنو به طور قطع پیشروی برنامه ای هسته ای ایران را متوقف کرده، بنابراین یک توافق موفق بوده است!"

این تنها موضع گیری پس از پایان مذاکرات در 3 آذر نبود؛ لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه نیز در مصاحبه ای با یک شبکه رادیویی فرانسوی گفت: در زمینه محدود کردن غنی‌سازی ایران حرکت خوبی صورت گرفته است!

در کنار این ابراز موفقیت ها از مذاکرات وین، لابی صهیونیستی هم بیکار ننشست و با ارائه بیانیه هایی خواستار تحریم بیش از پیش ایران برای اعمال به فشار به مذاکره کنندگان کشورمان شد. "آیپک" که قدرتمندترین لابی صهیونیستی در آمریکا به شمار می رود پس از پایان مذاکرات با صدور بیانیه ای اینگونه اشاره کرد که " کنگره برای آنکه به مذاکرات فرصتی بدهد برای یکسال تشدید تحریم ها را به تعویق انداخت. حالا وقت آن است که کنگره با حمایت هر دو حزب، تحریم تازه ای را به تصویب برساند!

باید دید – البته کاملا هم بر اساس مواد توافقی مشخص است-  نتیجه حاصل از این مذاکرات چه بوده است که طرف مقابل همانطور که خود در کنفرانس خبری به صورت زنده اعلام کرده است که " با توجه به دستاوردهای ناشی از توافق موقت ژنو، باید احمق باشیم که مذاکرات را ترک کنیم!!"

جناب آقای ظریف هم پس از اتمام مذاکرات وین در جمع خبرنگاران گفت: مهمترین دستاورد ما این است که برنامه هسته‌ای که نتیجه تلاش دانشمندان و مقاومت مردم ماست امروز به صورت کامل ادامه دارد. ما به هیچ عنوان قصد نداریم از تمام 7 ماه و هفت روزی که تا پایان تمدید توافق ژنو دیده شده استفاده کنیم بلکه تلاش داریم در نزدیک‌ترین زمان به تفاهم سیاسی و بعد از آن به تدوین تفاهم به صورت مجموعه فنی و سیاسی برسیم. اگر امروز زمان توافق را تمدید می‌کنیم با این هدف است که فرصت کوتاهی برای رسیدن به توافق فراهم کنیم. احساس می‌کنم مردم ایران همه چیز را به دست آوردند و کسی درباره بستن برنامه غنی‌سازی ما صحبت نمی‌کند و امروز درباره از بین بردن برنامه صلح‌آمیز ما صحبت نمی‌کند.

این سخنان جناب آقای ظریف، سخنان خوبی است که حرف دل همه مردم و دوستداران این مرز و بوم خصوصا انقلاب اسلامی است، اما باید گفت، آیا چنین اتفاقاتی که آقای ظریف در سخنان خود به آنها اشاره کرده است در حین مذاکرات رخ داده است؟

روی مقاومت و ایستادگی تیم مذاکره کننده درقبال زیاده خواهی طرف مقابل حرفی نیست چرا که اگر این اتفاق نمی افتاد هم اکنون می بایست تعداد سانتریفیوژهای حدود 500 الی 1000 را می داشتیم که البته این را هم مدیون خط قرمزهایی هستیم که رهبر معظم انقلاب بارها اعلام آن به تیم مذاکره کننده گوشزد می کردند.

جناب آقای ظریف تجربه ی یکی دو ساله که در عرصه دیپلماسی ندارند بلکه فردی که کار دیپلماسی خود را بیش از دو دهه آن هم در سمت معاون وزیر امور خارجه، سفیر و نماینده? دائم ایران در سازمان ملل متحد و هم اکنون هم به عنوان نفر اول دستگاه دیپلماسی کشور انجام داده و البته چند سالی است که در پرونده هسته ای کشور فعال است و به قول معروف "پیر این کار" شده است لذا از جناب آقای ظریف و تیم مذاکره کننده این انتظار نمی رود که این تحلیل ها و مواضع طرف مقابل که به صورت زنده برای تمامی مخاطبین دنیا مطرح می شود را ندانند  و چنین مواضعی را بگیرد و اصرار بر ادامه مسیری داشته باشد که برای همگان عیان است. مگر اینکه هدف دیگری را از این مذاکرات در سر بپروراند؟!