دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت ‏(3 سال قبل از هجرت) می گذشت که واقعه ای رخ داد؛ در هنگامه ای که مسلمانان در شعب ابی طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام در آن وضعیت سخت و طاقت فرسا بود.آری! پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یار دیرینه خود را از دست داد.

امّ المؤمنین، حضرت "خدیجه کبری(س) بنت خویلد ابن اسد ابن عبدالعزی" نخستین همسر "رسول خدا(ص)"، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام میباشد.

چون حضرت خدیجه بانوى فداکار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) در سن شصت و پنج‏سالگى از دنیا رفت ، پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپردند . حزن در گذشت او پیامبر (ص) را بسیار محزون ساخت به همین دلیل آن حضرت سال در گذشت‏حضرت خدیجه را عام الحزن‏ سال اندوه  نام نهاد. از ثروت بسیار حضرت خدیجه همسر بى‏همتاى پیامبر (ص) اسلام رونق یافت
حضرت خدیجه س در حالی به همسری محمد ابن عبدالله در آمد که از ثروت و شهرت خاصی در عربستان برخوردار بود و خواهان زیادی از میان ثروتمندان قریش داشت . در این دوره زمانی حضرت محمد (ص) هنوز به رسالت برانگیخته نشده بود واز ثروت و مکنت نیز برخوردار نبود . ایشان در این زمان تحت سر پرستی جد بزرگوارشان حضرت عبد المطلب زندگی می کردند و شهرتی مگر در راستکاری و امانت داری نداشت اما حضرت خدیجه س او را بر گزید و پس از رسالت آن حضرت نه تنها تمام سختی ها را به جان خرید و سرمایه خویش را برای هدف شگفت رسول الله (ص) خرج کرد بلکه اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آ ورد .
وی با این که در عصر جاهلیت، در "مکه معظمه" دیده به جهان گشود، و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم نظیر بود، و وی را در آن عصر، "طاهره" و "سیده نساء قریش" میخواندند، و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد، و جز دختر ارجمندش حضرت "فاطمه زهرا(س)"، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت.
وی پیش از ازدواج با "رسول خدا(ص)"، در آغاز با "هند ابن بناس تمیمی"، معروف به "ابوهاله" و پس از وی با "عتیق ابن عابد مخزومی" ازدواج کرد و از هر دوی آن ها دارای فرزند شد، پس از مرگ همسر دوم، "خدیجه کبری(س)" با درایت و خردمندی خویش صاحب دارایی فراوان شد و کاروانهای متعددی برای بازرگانی به راه انداخت.
"حضرت محمد(ص)" که پیش از بعثت، بنا به سفارش عمویش "ابوطالب(ع)" در یکی از سفرهای کارگزاران خدیجه شرکت کرد، و سود فراوانی نصیب وی نموده بود، علاقه "خدیجه(س)" را به خویش جلب و زمینه ازدواج با وی را فراهم کرد.
"خدیجه کبری(س)" در چهل سالگی با امین قریش، حضرت "محمد(ص)" که در سن 25 سالگی بود ازدواج کرد، و زندگی شرافتمندانه و اصیلی را پایه ریزی کردند، که در تاریخ بشریت بی همتا و بی مانند است.
"خدیجه کبری(س)" به "پیامبر(ص)" عشق و علاقه ویژه ای داشت و هنگامی که آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و داراییهای خویش را در اختیار آن حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و باروری آن هزینه کند، و او نخستین زنی بود که به آن حضرت ایمان آورد و در این راه مشقات و آزار فراوانی از سوی قریش و اهالی "مکه" متحمل گردید.
وی تا زنده بود، در تمام صحنه ها یار و یاور رسول خدا(ص) و موجب تسلی قلب شریف آن حضرت بود، و در روزگار سخت تبعید در "شعب ابیطالب"، هیچ گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وی پشتیبانی و نگاهبانی میکرد.  
سرانجام این بانوی فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی(ص) و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در "شعب ابیطالب" به "مکه معظمه"، در دهم رمضان سال 10 بعثت، جان به جان آفرینان تسلیم و روح مطهرش به اعلی علیین عروج نمود
پس از غسل و کفن بدن مطهر "خدیجه کبری(س)"، "پیامبر(ص)" وی را در "حجون مکه" به خاک سپرد.
"خدیجه(س)" در خانه "پیامبر(ص)" دارای 2 پسر به نامهای "قاسم" معروف به "طیب"، و "عبدالله" معروف به "طاهر" و 4 دختر به نامهای "زینب"، "رقیه"، "ام کلثوم" و حضرت "فاطمه زهرا(س)" گردید.
"پیامبراکرم(ص)" در شأن همسرش "خدیجه(س)" فرمود: سوگند به خدا، پروردگار کسی را بهتر از "خدیجه" نصیبم نکرد، زیرا در حالیکه مردم، کفر میورزیدند، او به من ایمان آورد، و در حالیکه مردم تکذیبم میکردند، او مرا تصدیق کرد، و در حالیکه مردم محرومم کرده بودند، او با داراییهای خود با من مساوات کرد، و خداوند از او به من فرزندانی عطا کرد، که از سایر همسرانم چنین موهبتی نصیبم نشد.