تعداد زیادی از آهنگران برای لشکرهایی که به کربلا می رفتند شمشیر، نیزه و تیر می ساختند یا شمشیرهای آنان را تیز می نمودند و به زهر آغشته می کردند تا در جنگ با حضرت امام حسین (علیه السلام) مسلح باشند.

در کتاب وسیل? الدارین فی أنصار الحسین رونق بازار آهنگران برای ساخت شمشیر و نیزه برای جنگ با حضرت سیدالشهداء(علیه السّلام) چنین گزارش نموده است:

«و قیل: إنه من الیوم السادس من المحرم کان سوق الحدادین بالکوف? قائما علی ساق لهم: و هج و رهج و وجب? و جلب? فکل من تلقاه إما أن یشتری سیفا أو رمحا أو سهما أو سنانا و یحدّدها عند الحداد و ینقعها بالسم لإراق? دم ریحان? الرسول و مهج? فؤاد البتول و کانت السهام کلها مسموم? و بعضها ذو شعب? أو شعبتین و بعضها ذو ثلاث شعب.
أما السهم الّذی وقع فی نحر الطفل الرضیع فکان ذا شعبتین فذبحه من الورید إلی الورید و أما السهم الّذی وقع علی قلب الحسین(روحی له الفداء) فکان له ثلاث شعب فخرق أحشاءه و خرّق قلبه الشریف حتّی خرج من قفاه.»

وسیل? الدارین فی أنصار الحسین، صفحه 78 – 79 - موسوع? کربلاء، جلد 1،صفحه 622

و نقل شده است: از روز ششم محرم بازار آهنگران در کوفه به زور آنان برپا بود: شعله های آتش، گرد و غبار، داد و فریاد. هر کسی که می دیدی شمشیر، نیزه، پیکان و سرنیزه می خرید و آن را نزد آهنگر تیز می کرد و برای ریختن خون ریحانه رسول خدا و جگرگوشه فاطمه (سلام الله علیها) با سم آغشته می کرد. همه تیرها با سم آغشته شده بود. بعضی از آنها یک یا دو شاخه داشت و بعضی دیگر سه شاخه بود.
در مورد پیکان که در ذبح طفل شیرخوار رخ داده است آن دو شعبه بود و از گوش تا گوش سرمبارکشان جدا شد. اما تیری که بر قلب حسین (روحی له الفداء) اصابت کرد، سه شاخه بود که شکم و قلب مبارک حضرت را دریدند تا اینکه از پهلوی مبارکشان خارج شد.