حجت‌الاسلام علوی تهرانی گفت: زمانی که امام حسن(ع) یادش می‌افتاد نامه عمل را باید به دست خداوند بدهند، با صدای بلند ناله می‌زد و گریه می‌کرد. اینقدر با صدای بلند گریه می‌کرد که بیهوش می‌شد.

به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی سخنران مذهبی و استاد اخلاق در سخنرانی به مناسبت شهادت امام حسن(ع) اظهارداشت: امام سجاد(ع) می‌فرماید: «اِنَّ الْحَسَنَ علیه السلام کانَ اِذا ذَکَرَ الْبَعْثَ وَ النُّشُورَ بَکی وَ اِذا ذَکَرَ الْمَمَرَّ عَلَی الصِّراطِ بَکی؛ امام مجتبی علیه‌السلام وقتی برانگیخته شدن و حشر و نشر قیامت و گذشتن از پل صراط را به یاد می‌آورد، گریه می‌کرد.»

عبور از پل صراط 3 هزار سال طول می‌کشید

وی افزود: صراط پلی روی جهنم است که انسان‌ها همه باید از آن عبور کنند که عده‌ای از آن سقوط می‌کنند و عده‌ای عبور می‌کنند. این پل اول بسیار گرم است و دوم بسیار باریک و سوم بسیار تیز است. این پل بسیار تاریک است و بسیار لغزنده است و سربالایی دارد. عبور از این پل براساس روایات 3 هزار سال به طول می‌انجامد. امام مجتبی به خاطر این گذر گریه می‌کرد، حال من و تو به چه چیزی دل‌خوش کرده‌ایم و با کدام عمل بناست از آن عبور کنیم، مشخص نیست.

امام حسن(ع) مثل انسان مارگزیده به خود می‌لرزید

علوی تهرانی گفت: در ادامه روایت داریم زمانی که امام حسن(ع) یادش می‌افتاد که نامه عمل را باید به دست خداوند بدهند، دیگر گریه نمی‌کرد بلکه با صدای بلند ناله می‌زد و گریه می‌کرد. اینقدر با صدای بلند گریه می‌کرد که بیهوش می‌شد. زمانی که یاد بهشت و جهنم می‌افتاد مثل انسان مارگزیده به خود می‌پیچید و می‌لرزید و وحشت می‌کرد که نکند وارد جهنم شویم.