شبهات رایج در افواه آیا اگر امام زمان (عج) بیاید قرآنی دیگری می‌آورد؟ یا اگر حضرت علی (ع) خلیفه می‌شد قرآن دیگری داشتیم؟
ریشه‌ این سوال‌هایی که در ذهن پیش می‌آید و گاه دشمنان نیز سوء استفاده کرده و آن را به صورت شبهه القاء می‌کنند، نگاه سطحی به همه امور و از جمله قرآن کریم و مباحث اصولی مانند توحید، نبوت، معاد و امامت و ولایت است.

سطحی‌نگر به قرآن کریم، گمان می‌نماید که قرآن یک سری الفاظ و جملاتی است که تحت عنوان آیات پشت‌سر هم چیده است و در نهایت هر کلمه، واژه یا آیه نیز معنایی هم دارد. ریشه‌ علنی شدن این نوع نگاه [که در عوام بوده و هست] و نیز سازمان یافتن آن در بافت فرهنگی، سیاسی و حکومتی و هدایتی جامعه، به عصر خلیفه‌ دوم بر می‌گردد که گفت: «حسبنا کتاب الله» یعنی کتاب خدا برای ما کافیست. و این اندیشه را امروزه وهابیت پی‌می‌گیرد. در این دیدگاه، کتاب خدا همین صفحات مسطور بین دو جلد است! و ظاهر آیات نیز برای فهم‌شان کفایت می‌کند و ضرورتی به تعمق و تفکر نمی‌بینند. اما معلوم است که همین ظاهر را نیز به دقت نخوانده‌اند و در معانی آن تعمق و تامل و تفکر نکرده‌اند. چرا که در همین ظاهر آیات تصریح شده است که کتاب را به تنهایی نفرستادیم تا به تنهایی بتواند در هدایت و رشد فردی و اجتماعی مؤثر افتد. لذا فرمود:
«‌لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...» (الحدید، 25)
ترجمه:ما رسولان خود را همراه با معجزات روشن گسیل داشتیم، و با ایشان کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم را به عدالت خوى دهند ... .
پس برای اخذ وحی و معارف الهی جهت هستی‌شناسی از یک سو و باید و نبایدهای منطبق با حقایق هستی از سوی دیگر، فقط کتاب نیامده است. بلکه در اصل رسول [انسان کامل] آمده است و به همراه او «کتاب» و نیز «میزان» که باز همان الگو و انسان کامل است، ارسال شده است. لذا به هنگام رحلت فرمود:[از این سه رکن] من از میان می‌روم و دو رکن دیگر را باقی می‌گذارم.
این انسان کامل است که هدایت می‌کند و نه الفاظ یا نوشتارها. و انسان کامل نیز بر اساس حقیقت وحی الهی هدایت می‌کند که ظاهرش در قالب الفاظ و نوشتارها در اختیار ما قرار گرفته است.
پس، نیازی نیست که قرآنی به غیر از این قرآن بیاورد. این معنا ناقض وحی و خاتمیت و هدایت است. بلکه حقیقت قرآن را تجلی داده و آیات الهی را تبیین نموده و احکام الهی را محقق می‌گرداند. و اگر امیرالمومنین(ع) نیز کنار گذاشته نمی‌شد و به قرآن بدون امام بسنده نمی‌شد، همین کار را می‌نمود و این همه ظلم و جهالت به نام اسلام و قرآن به مردم تحمیل نمی‌شد و ظالمین بر مردم حکومت نمی‌کردند و با ادعاها، نظریات، ایسم‌ها و ... که همه در راستای منافع خودشان است مردم را به گمراهی و سپس استعمار و استثمار نمی‌کشیدند و عقول بشر رشد می‌یافت و زندگی دنیا گذری شیرین برای کسب معرفت و شناخت و تقرب به حق تعالی می‌گردید. چنان چه در دوران حکومت حضرت مهدی (عج) چنین خواهد بود.